لندن – نایجل فاراژ، فعال حامی برگزیت و ضد مهاجرت، روز دوشنبه به خط مقدم سیاست بریتانیا بازگشت و اعلام کرد که سکان هدایت حزب راستگرای اصلاحات بریتانیا را در دست می گیرد و در انتخابات چهارم جولای نامزد می شود.
فاراژ گفت که در هشتمین تلاش خود برای کسب کرسی در مجلس عوام در شهر ساحلی Clacton-on-Sea خواهد ایستاد. این اعلامیه تنها چند روز پس از آن صورت می گیرد که فاراژ اعلام کرد که نامزد نخواهد شد زیرا حمایت از متحدش دونالد ترامپ در انتخابات ریاست جمهوری نوامبر آمریکا اهمیت بیشتری دارد.
اگرچه فاراژ شانس انتخاب شدن در 4 ژوئیه را دارد، اما او اذعان کرده است که هدف اصلی او رهبری اپوزیسیون “واقعی” به یک دولت کارگری در صورت شکست حزب محافظه کار حاکم است، همانطور که بسیاری انتظار دارند.
فاراژ گفت که می‌خواهد یک “شورش سیاسی را رهبری کند… پشت کردن به وضعیت سیاسی موجود”.
هدف آن تکرار فشار سیاسی پوپولیستی است که برای همه پرسی سال 2016 در مورد خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا فشار آورد و سپس پیروز شد.
فاراژ گفت: “من نمی توانم به میلیون ها نفری که من را دنبال کردند و به من ایمان داشتند، پشت کنم.” من نظرم را تغییر دادم زیرا نمی توانم میلیون ها نفر را ناامید کنم.
فاراژ همچنین گفت که رهبری حزب اصلاحات، جانشین حزب برگزیت را بر عهده خواهد گرفت. این نقش از زمان ایجاد حزب اصلاحات توسط ریچارد تایس وجود داشته است و فاراژ به عنوان رئیس جمهور افتخاری خدمت می کند.
محافظه کاران راست میانه نخست وزیر ریشی سوناک که به مدت 14 سال در قدرت بودند، با این احساس گسترده دست و پنجه نرم می کنند که رأی دهندگان خواهان تغییر هستند. در 4 جولای، رای دهندگان در سراسر بریتانیا قانونگذارانی را برای پر کردن 650 کرسی مجلس عوام انتخاب خواهند کرد. رهبر حزبی که بتواند اکثریت را در مجلس عوام – به تنهایی یا در ائتلاف – به دست آورد، نخست وزیر خواهد شد.
کایر استارمر، رهبر حزب کارگر، که روز دوشنبه متعهد شد که تسلیحات هسته‌ای بریتانیا را حفظ کند، مورد علاقه اوست، زیرا به دنبال رفع انتقاد از اینکه حزب چپ میانه‌اش در دفاع نرم است.
بیشتر بدانید: هر آنچه باید در مورد کایر استارمر، نامزد نخست وزیری بریتانیا و رهبر حزب کارگر بدانید
مبارزات انتخاباتی او بر ادعای او مبنی بر تغییر حزب از زمان جایگزینی جرمی کوربین، یکی از مخالفان دیرینه سلاح های هسته ای و منتقد ناتو، به عنوان رهبر حزب کارگر در سال 2020 متمرکز است.
استارمر روز دوشنبه در حین حضور در یک موزه نظامی در بوری، شمال غربی انگلستان، گفت: “تعهد من به بازدارندگی هسته ای مطلق است.”
هیچ کس که آرزوی نخست وزیری را دارد، شرایطی را که در آن از آن استفاده می شود، افشا نمی کند. این غیرمسئولانه خواهد بود، اما بخشی جدایی ناپذیر از دفاع ما است، بنابراین ما باید آماده استفاده از آن باشیم.»
بریتانیا از دهه 1950 یک قدرت هسته ای بوده است و دولت های کارگر و محافظه کار همیشه از سلاح های اتمی حمایت کرده اند. از دهه 1990، بازدارندگی هسته‌ای بریتانیا به چهار زیردریایی نیروی دریایی سلطنتی مجهز به موشک‌های تریدنت متکی بوده است.
استارمر گفت که یک دولت کارگری چهار زیردریایی هسته‌ای جدید را که محافظه‌کاران قبلاً متعهد شده‌اند، بسازد. او محافظه‌کاران را به خاطر کاهش هزینه‌های دفاعی مورد انتقاد قرار داد که به بریتانیا «کوچک‌ترین ارتش از زمان ناپلئون» را داد، رهبر فرانسوی که ۲۰۰ سال پیش با بریتانیا جنگید.
او گفت که جهان وارد «عصر جدیدی از ناامنی» شده است و «امنیت ملی مهم‌ترین مسئله زمان ماست».
شکاف بین نیروهای طرفدار و ضد هسته ای مدت هاست که یک خط گسل در حزب کارگر بوده است. این دولت کارگری نخست وزیر کلمنت آتلی بود که در سال های پس از جنگ جهانی دوم، تسلیحات اتمی ساخت و بریتانیا را به سومین کشور مجهز به سلاح هسته ای در جهان پس از ایالات متحده و اتحاد جماهیر شوروی تبدیل کرد.
استارمر گفت که تمام تیم ارشد او در تعهد او به زرادخانه هسته ای سهیم هستند، اگرچه چندین عضو، از جمله آنجلا راینر معاون رهبر و دیوید لامی، سخنگوی امور خارجی، در سال 2016 به تمدید Trident رای منفی دادند.
او همچنین وعده داد که دولت کارگری هزینه های دفاعی را به 2.5 درصد از تولید ناخالص داخلی افزایش خواهد داد، اگرچه ضرب الاجل تعیین نکرد. نخست وزیر ریشی سوناک گفت که محافظه کاران او تا سال 2030 به این هدف خواهند رسید.
گرانت شاپس، وزیر دفاع، گفت استارمر “یک سخنرانی بی معنی دیگر” داشته است.
او گفت: “با امتناع از تعهد به 2.5 درصد از هزینه های دفاعی تا سال 2030، او نتوانست رهبری روشن و جسورانه ای را که این کشور در این مواقع نامشخص نیاز دارد، نشان دهد.”