مسیر گنگ پس از یک زلزله بزرگ در 2500 سال پیش، ناگهان تغییر مسیر داد

از


طبق یک مطالعه جدید که نگرانی‌هایی را در مورد خطر غالب مگازلزله‌ها در جنوب آسیا افزایش می‌دهد، 2500 سال پیش به دنبال یک زلزله ویرانگر مسیر گنگ به طور ناگهانی تغییر کرد.

محققان، از جمله از مدرسه آب و هوای کلمبیا، زمین لرزه ای را کشف کرده اند که قبلاً مستند نشده بود که امروز بنگلادش را لرزاند.

مایکل استکلر، ژئوفیزیکدان و یکی از نویسندگان این مطالعه که در مجله منتشر شده است، می‌گوید: «فکر نمی‌کنم تا به حال در جایی به این بزرگی ندیده باشیم. طبیعت.

رود گنگ پس از آمازون در آمریکای جنوبی، دومین سیستم رودخانه ای بزرگ جهان را تشکیل می دهد که بیش از 2500 کیلومتر از شمال هند و بنگلادش می گذرد و سپس به برهماپوترا می پیوندد و به خلیج بنگال می ریزد. این هزارتوی وسیعی از آبراه ها را تشکیل می دهد که متراکم ترین منطقه روی کره زمین را تامین می کند.

اگرچه زمین لرزه ها به عنوان یکی از محرک های اصلی تغییر منظر شناخته می شوند، اما تأثیر آنها بر مسیر رودخانه ها به طور کامل درک نشده است.

رودخانه‌ها به‌طور دوره‌ای بدون کمک زلزله تغییر مسیر می‌دهند، اما این فرآیند معمولاً به سیل‌های پی در پی در طول سال‌ها یا دهه‌ها نیاز دارد.

هنگامی که رودخانه تغییر مسیر می دهد، رسوبات از بالادست شسته شده، ته نشین می شوند و انباشته می شوند و در نهایت باعث می شوند بستر رودخانه از دشت سیلابی اطراف بالاتر برود.

اما زمانی که تغییر مسیر در اثر زلزله ایجاد می شود، جریان رسوب می تواند تقریباً فوراً رخ دهد.

پیشرفت های عمده در برنامه هشدار اولیه زلزله

در مطالعه جدید، دانشمندان یک ویژگی رسوبی منحصر به فرد را ارزیابی کردند که برای اولین بار در یک حوضچه تازه حفر شده در نزدیکی داکا که هنوز با آب پر نشده بود، کشف شد.

در یک طرف حوض، آنها دایک های شنی عمودی را مشاهده کردند که به خوبی در اثر زلزله ایجاد می شوند. به گفته محققان، زمین‌لرزه‌ها زمانی ایجاد می‌شوند که شن‌های مدفون را تحت فشار قرار می‌دهند و آن‌ها را مانند «آتشفشان‌های شنی واقعی» به بیرون از زمین تزریق می‌کنند.

یک نشانه کلاسیک از منظره‌ای که در اثر زلزله آشفته است، رگه‌ای از شن است که از میان رسوبات تیره‌تر رانده شده است.
یک نشانه کلاسیک از منظره‌ای که در اثر زلزله آشفته است، رگه‌ای از شن است که از میان رسوبات تیره‌تر رانده شده است. (لیز چمبرلین)

پس از تجزیه و تحلیل بیشتر، دانشمندان دریافتند که دایک های شنی در حوضچه ها همگی در یک زمان، حدود 2500 سال پیش ایجاد شده اند.

تغییر مشابهی در سایتی در حدود 85 کیلومتری پایین دست کشف شد.

محققان گفتند این تغییرات شواهدی از کانال اصلی باستانی رودخانه است که در حدود 100 کیلومتری جنوب داکا امتداد داشت.

این کانال فسیلی گنگ یک منطقه کم ارتفاع است که حدود 1.5 کیلومتر عرض دارد و به طور متناوب حدود 100 کیلومتر به موازات مسیر فعلی رودخانه امتداد دارد.

به گفته دانشمندان، کانال منقرض شده به طور مکرر دچار سیل می شود و عمدتاً برای کشت برنج استفاده می شود.

مناطق پست بنگلادش در بسیاری از نقاط ترکیبی پیچیده از زمین و آب است که گاهی اوقات مکان خود را تغییر می دهد
مناطق پست بنگلادش در بسیاری از نقاط ترکیبی پیچیده از آب و خاک است که گاهی اوقات مکان خود را تغییر می دهد (عکس از استیو گودبرد)

محققان از یافته‌های خود به این نتیجه رسیدند که «یک زمین‌لرزه ناگهانی و بزرگ با بزرگی 7 یا 8 ریشتر ایجاد شده است» که دو هزار و نیم پیش این منطقه را لرزاند.

آنها گفتند که این زمین لرزه احتمالاً ناشی از یک صفحه تکتونیکی زیر آب است که در زیر بنگلادش، میانمار و شمال شرق هند لغزیده است.

دانشمندان خاطرنشان کردند که این مناطق همچنان به ایجاد تنش ادامه می دهند و می توانند دوباره زلزله هایی با بزرگی مشابه در این منطقه پرجمعیت ایجاد کنند.

سید همایون اختر، معاون دانشگاه آزاد بنگلادش و نویسنده این مطالعه گفت: «زلزله‌های بزرگ مناطق وسیعی را تحت تأثیر قرار می‌دهند و می‌توانند اثرات بلندمدت اقتصادی، اجتماعی و سیاسی داشته باشند.

دیدگاهتان را بنویسید